W zbożach ozimych i jarych ważne jest zastosowanie regulatorów wzrostu. Są to środki ochrony roślin, których celem jest modyfikacja pokroju zbóż, w celu zmniejszenia ryzyka wylegania. Dodatkowo ta grupa pestycydów może wpływać na inne cechy morfologiczne roślin uprawnych np. stymulować rozwój systemu korzeniowego. Do regulacji łanu zbóż mogą być wykorzystywane takie substancje czynne jak trineksapak etylu, chlorek chloromekwatu (CCC), chlorek mepikwatu, etefon i proheksadion wapnia.
Regulacja łanu przeciwdziała wyleganiu
Na stabilność łanu ma wpływ wiele czynników np. zbilansowane nawożenie NPK, dobór odmian czy też stosowanie odpowiednich środków ochrony roślin. Postęp hodowlany zmierza w kierunku wytworzenie odmian o krótkiej słomie i odpornych na wyleganie, jednak pomimo tego zboża wymagają zabiegów regulatorami wzrostu. Celem ich zastosowania jest utrzymanie stojącego łanu, aż do zbioru i osiągnięcie:
- wysokiego plonu o bardzo dobrych parametrach jakościowych
- optymalnej dynamiki zbioru
- maksymalnego wykorzystania powierzchni asymilacyjnej do produkcji energii niezbędnej do wytworzenia plonu ziarna
- równomiernego osiągnięcia dojrzałości zbiorczej
- ograniczenie ryzyka porastania ziaren w kłosie
- zmniejszenie porażenia roślin przez choroby, w tym kłosów
Korzyści z aplikacji regulatorów wzrostu jest bardzo dużo, dlatego też są one stałym składnikiem programów prowadzenia łanu. Ich aplikacja dotyczy wszystkich upraw zbóż w każdym z systemów uprawy- intensywnym, a nawet ekstensywnym.
Czym regulować łan zbóż?
Z racji tego, że do regulacji zbóż dedykowane jest kilka substancji, to liczba dostępnych środków ochrony roślin, a tym samym możliwości zabiegów, jest bardzo duża. Każda z substancji czynnych ma określone właściwości, przez co Rolnicy mają różne preferencje co do ich stosowania. Najbardziej uniwersalne zastosowanie mają produktu zawierające trineksapak etylu, który jest składnikiem między innymi środka Moddus 250 EC.
O dużej popularności substancji czynnej trineskapak etylu świadczy fakt, że jest składnikiem 45 produktów. W tym 42 preparatów solo i 3 w mieszaninie formulacyjnej z proheksadionem wapnia.
Co warto wiedzieć o trienksapaku etylu?
Substancja czynna występuje najczęściej w formie użytkowe EC (koncentratu do sporządzania emulsji wodnej) i jej koncentracji wynoszącej 250 g/l. Są jednak dostępne w sprzedaży produkty o zwartości substancji czynnej wynoszącej 500 g/l oraz 175 g/l, oba również w postaci EC.
Przegląd etykiet regulatorów wzrostu zawierających tę substancję czynną wskazuje, że ma ona bardzo uniwersalny charakter. Z powodzeniem może być aplikowana we wszystkich najważniejszych gatunkach zbóż: pszenicy ozimej i jarej, jęczmieniu ozimym i jarym, pszenżycie ozimym, życie ozimym i jarym oraz owsie.
Dodatkowo substancja czynna trineksapak etylu może być wykorzystana do regulacji pokroju rzepaku ozimego w terminie wiosennym. Jednak w tym terminie aplikowana jest bardzo rzadko.
Wracając do zbóż — ma szerokie okno aplikacji, aż do fazy liścia flagowego (BBCH 39). Jednak najlepsze efekty w skróceniu źdźbła zbóż oraz korzystnego wpływu na cechy morfologiczne rośliny uprawnej, osiąga się w przypadku aplikacji w fazie końca krzewienia, a pierwszego kolanka (BBCH 29-31).
Zakres stosowania pod kątem gatunków, ale także faz rozwojowych roślin uprawnych, jest znacznie zróżnicowany pomiędzy poszczególnymi produktami. Dlatego też, przed aplikacją należy zapoznać się z etykietą instrukcją stosowania.
W jakie temperaturze stosować trineksapak etylu?
W przypadku zabiegów środkami ochrony roślin ważne jest, aby nie były aplikowane przed spodziewanymi gwałtownymi spadkami temperatur, w tym również przed przymrozkami. Nałożenie stresu związanego z niskimi temperaturami i działaniem substancji czynnych może często powodować przemijające zjawisko fitotoksyczności. Widoczne może być ono w postaci zahamowania wzrostu roślin, chloroz lub nawet nekroz liści.
Substancja czynna trineksapak etylu działa efektywnie już od 8-10°C i do pełnej funkcjonalności nie wymaga nasłonecznienia, w przeciwieństwie do CCC i chlorku mepikwatu.
